13 Şubat 2010 Cumartesi

Gereksiz Balık Bulanıklığı

Adına en yakışacak şekilde başlıyorum galiba sana ey blog.Kafamın içi gereğinden fazla kirli ve hepsinin aptalca kaydını tutmuşum,farkında olarak veya olmayarak...Şimdi hoparlörden odaya yayılan yumuşak kadın sesine akustik gitar eşlik ederken agresifliği korumaya ne gerek var diye düşünüyorum ister istemez.Ama kendini bilen insan bu hatalara düşmemeli,çekeceğini çektin.Ve senden af dileyeneleri affetmemen gerekiyor belki de.Zaman herşeyi en iyi bilendir demek istesemde içimdeki bu acımasız sevincin nedenini çözememek gereksiz bir gerginliğe vesile oluyor.Ayrıca bunlar benim cümlelerim değilmiş gibi hissetmemde bu gecenin can sıkıcılığını ikiyle çarpmama neden oluyor.Unutup yoluna devam etmek bu kadar kolay mı,artık hiç haber alamamak ondan.Bir tarafım "Bırak şimdi affetmeyi neler yaptın onu anlat o kadar özledim ki seni..." gibi abuk cümleler kurmak isterken delikanlı tarafım "Affetmek mi?Daha yeni başlıyor herşey,beter ol!" demek istiyor.En iyisi onun yapacağını yapmak ve cevap vermemek.O mail yokmuş gibi davranmak,o yokmuş gibi...Geceniz şer olsun!..